Steinar, min svoger, er oppvaksen på Davik og var difor ein flott kjentmann og losa oss trygt fram i ukjent terreng. Micraen vart parkert der vi skulle avslutte turen før vi køyrde alle fire i ein bil så langt vi kom opp til Hausledalen. Vidare gjekk vi til Stabrekka der vi hadde første pause og så gjekk vi vidare til Fessene og Spreklutegga også kjent som Langegga.Vidare gjekk vi innover att til vi kom til Troda og målet for turen. Nedatt gjekk turen via Kleberga som var ei oppleving for seg sjølv til vi kom ned til nokre støyler og fin sti ned til skogsvegen og bilen som venta eit stykke der. Vi var vekke i 9 timar, men effektiv gange var vel mellom 6 og 7 timar. Vi gav oss god tid og kosa oss med mat, drikke, lått og løgje. Slike rolege turar i fjellet gjev gode opplevingar og sjelefred. Å oppleve slikt i lag med mennesker ein set stor pris på er også noko som gjev ein minner for livet. Vi skal gjere meir slikt.
(Klikk på første biletet så får de sjå dei i større utgåver)
Hausledalen mot Fessene.
Hausledalen, Nakkane og Endalsvatnet.
Ser også i Nordfjorden.
Fessene.
Steinar i himmelsjå.
Han venta tålmodig på somletoget som labba seg opp etter han.
Jadda, vi kom bort i snø, men det var berre eit par fenner.
Her er vi på Spreklutegga med utsyn over Frøysjøen og Hornelen m.a.
Ein god kvilestol midt på fjellet er ikkje verst.
Utedassen er bra forseggjort også.
Hytte med liten hage og til og med vaskeservant.
Rune og Anne-Marit venter på middagen.
Det vart Pasta Bolognese, sjølvsagt.
To søstre som er stolte og glade for å komme på Troda.
Her er ein fornøgd gjeng som ler til "Skybert".
Det var god tid til prat og biteti.
Her såg vi like til Vestkapp, Stadtlandet.
Dei underlege Kleberga som mest av alt såg ut som eit månelandskap.
Ja, nokon er tøffare enn andre og det er heilt i orden.
Takk for ein vedunderleg tur.
Ingen kommentarer:
Legg inn en kommentar